Wydawca treści
Historia
Historia, fot. Krzysztof Moroz
Historia, fot. Krzysztof Moroz
Nadleśnictwo Zielona Góra zostało utworzone w 1945 r. jako jedno z małych nadleśnictw zlokalizowanych wokół miasta Zielonej Góry. W okresie 1945-1992 podlegało ono licznym zmianom terytorialnym; zmieniały się również nazwy nadleśnictwa (Ochla, Wilkanowo). W dzisiejszych granicach Nadleśnictwo Zielona Góra funkcjonuje od 01.01.1993 r. na podstawie Zarządzenia nr 64 Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 31. 12. 1992 r.
Bezpośrednio po zakończeniu działań wojennych w 1945 r. na ziemiach zachodnich rozpoczęło się tworzenie struktur Lasów Państwowych. W rejonie Zielonej Góry na obszarze nieco większym od powierzchni obecnie działającego Nadleśnictwa Zielona Góra utworzono małe nadleśnictwa Przytok i Czerwieńsk.
Lasy obecnego Nadleśnictwa Zielona Góra stanowiły do 1945 r. głównie własność prywatną, należącą do majątków ziemskich, a tylko niewielką część jego powierzchni zajmowały lasy miejskie Zielonej Góry. O zagospodarowaniu tych obszarów leśnych w czasach niemieckich można wnioskować jedynie na podstawie składu gatunkowego, wyglądu i stanu drzewostanów. Te ostatnie były bardzo zwarte. Stosowane raczej słabe zabiegi pielęgnacyjne miały charakter selekcji negatywnej, na skutek czego wiele drzewostanów sosnowych w starszych klasach wieku wykazuje obecnie niskie pierśnice. Powierzchnie odnawiane były sztucznie, głównie na drodze nasadzeń, rzadziej siewu. Gospodarka w lasach drobnych posiadaczy była prowadzona bezplanowo. Wycinano całe pododdziały lub ich części niezależnie od kształtu, położenia i wielkości, co przyczyniło się do powstania dużej ilości wydzieleń.
Plan urządzania lasu jest dokumentem zawierającym opis i ocenę lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej.
W pierwszych latach powojennych nadleśnictwa w rejonie Zielonej Góry znajdowały się dopiero w stadium organizacji. Dlatego zakres prac tak eksploatacyjnych, jak i odnowieniowych był z powodu braku personelu administracyjnego i robotników skromny. W okresie 1947-1950 sporządzono dla poszczególnych nadleśnictw pierwsze polskie na tych ziemiach dokumenty, mające służyć prawidłowej i planowej gospodarce leśnej – przybliżone tabele klas wieku. Na ich podstawie opracowano później prowizoryczne plany zagospodarowania. Pierwsze plany definitywnego planu urządzania lasu, podlegające do dnia dzisiejszego kolejnym rewizjom, powstały w 1966 r.
